سلام

من خیلی کم پیش میاد که چیزی بهم بر بخوره. از هر کدوم از دوستای نزدیکم بپرسین این موضوع رو می تونن تایید کنن. ولی این یکی خیلی بهم بر خورد. انقدر بد که یه مدت طول کشید تا بتونم جواب بدم.

اول از همه بگم که مطالب این وبلاگ برای دوستانم نوشته می شه و نه کس دیگه. و با اینکه از این راه تونستم دوستای جدیدی پیدا کنم و فهمیدم که کسای دیگه ای هم مثل من هستن که دنیای آشپزی براشون انقدر جذاب و مست کننده هست، ولی حرف مزخرف و چرت و پرت ( و حتی فحش هم ) شنیده ام. اما برام خیلی مهم نبوده و خیلی زود فراموششون کردم.

این یکی ولی فرق داره. و با اینکه با جملات مودبانه نوشته شده، ولی از ۱۰۰۰ تا فحش برام سنگین تر بود...

جناب آقا / خانم <<گالش>> که این پیغام رو برام نوشتین:

سلام
خسته نباشید
از ایران مزاحم شدم
چرا تو رستوران کار می کنی؟
شنیده بودم که ایرانیهایی که خارج از کشور می رن آخرش دست به همین کارها می زنن
واقعا تو ایران از این جور کارها نبود که تو دیار غربت .......
ببخشید که بی پرده حرف زدم
یاعلی

 در جوابتون باید بی پرده بگم که نه، واقعا توی ایران از این جور کارها نبود. توی ایران مدرسه ای که بهم مدرک Le Cordon Bleu بده نبود. توی ایران امکان کار کردن برای مراسم اسکار و گرمی نبود. توی ایران امکان کار کردن با کسایی مثل Wolfgang Puck, Mario Batali, Thomas Keller, وSherry Yard نبود. و توی ایران آزادی اینکه بتونم توی یه رستوران عالی آشپزی کنم بدون اینکه مردم ( مثل شما)  فکر کنن از روی ناچاری دارم توی رستوران کار می کنم نبود. و خیلی چیزهای دیگه که اگر شروع به نوشتنشون کنم شاید تا فردا صبح از پای کامپیوتر بلند نشم.

همین.